Adını yaşam koymuşlar o en derin uykunun.
Gizlemişler evren denilen o paslı kutunun içine;
Uyanmak isteyen benliklerin homurtusunu.
Yazar herkes kendi senaryosunu en ince detayına kadar
Kabullenemezler varlık adını koydukları o kurguyu
İnkar ederler perde kapanırken;
Karanlığın kalbinde Son’un başlangıcını karşılarlar.
Hisler gerçek değildir hiçbir zaman
Zaman durur, yükselir gitgide fısıltılar.
Belki de birbirlerini şaşırarak karşılarlar.
Adını yaşam koymuşlar o en derin uykunun,
Uyanırken her zaman bedenlerine ağlarlar.
B.E. ‘ 13